Review: The Fault in Our Stars door John Green

The Fault In Our Stars, het oh zo populaire en een van de bekende boeken van John Green. Doordat ik er zo veel over hoorde werd ik wel erg benieuwd naar het boek, en ben ik het zonder enige voorkennis waar het over zou gaan, beginnen te lezen. 

Flaptekst: Despite the tumor-shrinking medical miracle that has bought her a few years, Hazel has never been anything but terminal, her final chapter inscribed upon diagnosis. But when a gorgeous plot twist named Augustus Waters suddenly appears at Cancer Kid Support Group, Hazel’s story is about to be completely rewritten.

Wauw dat boek gewoon. Ik had nog nooit een boek gelezen van John Green, maar ik vind zijn schrijfstijl geweldig in dit boek. Het leest makkelijk, snel en je kan niet anders dan meevoelen met de personages. Ik had echt nog geen enkele voorkennis over het boek, maar wauw wat verraste het boek me aangenaam!



Ik had het boek in mei gekocht, tegelijkertijd met de Divergent serie. Het heeft even geduurd voordat het boek uit mijn boekenkast kwam, maar toen heb ik het ook binnen twee dagen uitgelezen. Wat niet echt zo goed was voor de resultaten van mijn proefwerken, helaas. Het boek sleepte me helemaal mee in de wereld van Hazel Grace en Augustus Waters.

Hazel werd drie jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd - ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn.
Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek: An Imperial Affliction van Peter Van Houten, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden.

TFIOS heeft een zwaar onderwerp, maar het wordt niet depressief door het boek heen. Dat vind ik persoonlijk heel fijn. Door de humor in het boek wordt het luchtig gehouden en heb je ook genoeg aandacht voor alle andere aspecten van het boek, buiten het depressieve aspect kanker.
Het enige nadeel vond ik dat sommige stukken tekst toch nog wel lastig waren of vol zaten met medische termen. Het hoort bij het boek, en het is wat het fantastisch maakt onder andere, maar soms moest ik even een stukje twee keer lezen om precies te begrijpen wat er werd gezegd. Het stoort helemaal niet, en ik raad het boek ook zeker aan om te lezen.

Tegelijkertijd is het boek een grote inspiratiebron. Het gaat niet alleen over kanker, over liefde, het gaat over hoe het leven in elkaar zit. Het laat je nadenken over een heleboel dingen, en dat is wat een goed boek doet. Het laat je niet genieten van een verhaal, nee het laat je nadenken over het verhaal. Over de boodschap en over je eigen leven, het leven om je heen. Dit is zo'n boek.
Ik snap waar de hype vandaan komt. Dit boek is het waard om zo'n hype te hebben. Het heeft geweldige quotes, waarvan ik er dan ook een paar hier zal vertellen.
- "As he read, I fell in love the way you fall asleep: slowly, and then all at once."
- “The marks humans leave are too often scars.” 
- “Some people don't understand the promises they're making when they make them," I said.
"Right, of course. But you keep the promise anyway. That's what love is. Love is keeping the promise anyway.” 

Ik geef dit boek een 9,5. Het is echt een ontzettend mooi boek wat ik iedereen aanraad om te lezen. Hoewel er soms lastigere woorden in voorkomen, belemmerde dit het verhaal totaal niet.

The Fault In Our Stars heeft ook een Nederlandse versie, genaamd 'Een weeffout in onze sterren'.