Review: Verslingerd door Lisette Jonkman
Flaptekst:
Het studentenleven gaat niet
over rozen. Lucys relatie met Kikker staat onder druk, omdat hij een duet gaat
opnemen met de beroemde zangeres Laura. Maar is haar interesse alleen zakelijk?
Ondertussen kampt Lucy met een lichte social media-verslaving en eist haar
populaire beautyblog steeds meer tijd en verantwoordelijkheid op. Om de chaos
compleet te maken vragen haar vrienden en familie ook nog aandacht met hun
problemen. Het wordt hoog tijd om prioriteiten te stellen. Wat is nu
eigenlijk écht belangrijk in het leven?
“Lees jij wel eens boeken
van Nederlandse auteurs?” is een vraag die ik regelmatig voor mijn kiezen
krijg. Meestal moet ik ontkennend antwoord geven. Naast de boeken die ik voor
de lijst moest lezen kon ik niet zo snel een Nederlandse auteur opnoemen,
behalve van de kinderboeken dan.
Als je het genre YA leest ben je in het Nederlandse wereldje niet thuis, daarom lees ik zonder er bij na te denken vooral boeken van Engelse auteurs, totdat ik Lisette Jonkman ontdekte.
Als je het genre YA leest ben je in het Nederlandse wereldje niet thuis, daarom lees ik zonder er bij na te denken vooral boeken van Engelse auteurs, totdat ik Lisette Jonkman ontdekte.
Na het boek verkikkerd
google ik de naam Lisette Jonkman best wel vaak. Toen ik zag dat binnenkort
haar nieuwe boek in de bibliotheek kwam reserveerde ik hem zonder erbij na te
denken. Ik was al helemaal enthousiast toen ik zag dat het een vervolg was op
verkikkerd.
Ik lach niet vaak bij
boeken (oh god, nu klink ik heel saai), maar de boeken van Lisette Jonkman
laten me toch altijd weer lachen!
Wat ik zo geweldig vind
aan de boeken van Lisette Jonkman, zijn de uitgebreide personages. Elk
personage heeft een apart karakter. Hermelien is zeker mijn favoriet, maar Paladin vind ik ook zo geweldig. Ze zijn gewoon origineel, en dat voorkomt dat het verhaal cliché wordt.
Ik heb maar één klein
puntje van kritiek en dat zijn de vele verhaallijnen in één boek. Dat vond ik
afentoe een beetje storend, maar op het eind komt het wel weer goed bij elkaar.
Er worden ook heftigere
onderwerpen zoals kanker en abortus aangesneden en dat vond ik eigenlijk wel
fijn. Zo is het niet alleen een typisch lachboek, want dat vind ik soms een
beetje onrealistisch.
Je hoeft niet bang te
zijn dat dit boek daardoor minder lachwekkend is, zelfs tijdens de zielige
momenten wist Lisette Jonkman toch een glimlach op mijn gezicht te toveren.
Conclusie:
Ik geef dit boek een 8,0. Het is een
prachtige mix tussen humor en drama.
Goed geschreven! Probeer deze blog wat populairder te krijgen, meer mensen trekken, dan kunnen jullie heel ver komen!
BeantwoordenVerwijderen